Medische zorg voor dak- en thuislozen wordt per gemeente verschillend ingericht. Daardoor is er in sommige gemeenten weinig tot geen zorg gewaarborgd voor deze doelgroep, blijkt uit een onderzoek van de Hogeschool Utrecht in samenwerking met de Nederlandse Straatdokters Groep (NSG).
In negen gemeenten (21%) is helemaal geen medische zorg voor dak- en thuislozen aanwezig: er worden geen medische spreekuren gehouden en er werkt geen arts (of verpleegkundige) in, of samen met een zorginstelling. Deze gemeenten verwijzen daklozen vaak door naar een huisartsenpost. Er zijn ook gemeenten waar slechts één van deze vormen wordt aangeboden. In grotere gemeenten, met meer dan 150 duizend inwoners, is vaker sprake van een vaste samenwerking met een huisarts of verpleegkundige dan in kleinere gemeenten.
In 27 centrumgemeenten hoeven daklozen geen zorgverzekering, ID-bewijs of regiobinding te hebben om beroep op zorg te kunnen doen, maar in de rest wordt dat wel verlangd.
De onderzoekers pleiten onder andere voor een medisch spreekuur door een vaste groep huisartsen in elke gemeente. Ook zouden er richtlijnen en afspraken over de organisatie van deze zorg moeten worden vastgelegd. Het nieuwe kabinet zou voor “asielzoekers uit eigen land” passende regels en financiering moeten vaststellen.
