Mr. Dr. Pauline Jacobs promoveerde op het onderwerp’force-feeding of prisoners and detainees on hunger strike’. In haar inleiding van de refereeravond ging ze in op het dilemma van het recht op zelfbeschikking van de gedetineerde versus de verantwoordelijkheid van de Staat (concreet in de persoon van de gezondheidszorgprofessional) voor de gezondheid van de hongerstaker.
Op basis van juridische kaders wordt de volgende benadering voorgesteld: bij wilsbekwame gedetineerden is geen interventie tegen de wil van de gedetineerde toegestaan. Een uitzondering is mogelijk: in het geval van zwaarwegende belangen die nopen tot het in leven houden van de hongerstaker totdat het eindoordeel is bereikt. Echter slechts na uitdrukkelijke legitimatie van de rechter hiertoe.
Uit de reacties van de aanwezigen blijkt dat in de praktijk dwangvoeding wordt toegepast zonder deze juridische legitimatie. De aanwezigen spreken hierover hun verwondering uit. Ook wordt gesproken over de uitzondering: een reden hiervoor zou kunnen zijn de zogenaamde leedtoevoeging. Dit houdt in dat de rechter tot uitzondering besluit als de getroffenen ernstig lijden onder het proces dat beëindigd zou kunnen worden door de gevolgen van de hongerstaking zonder dat een uitspraak is geweest.
Getroffenen hebben in het verwerkingsproces veel baat bij erkenning en genoegdoening. Uit de reacties van de aanwezigen blijkt het belang van de implementatie van de aanbevelingen van het proefschrift van Jacobs. De positie van de gezondheidszorgprofessional is hierin van cruciaal belang.
