Het is een onterecht beeld onder management en zorgprofessionals dat er geen LHBT-cliënten binnen hun organisatie zijn. Dit zegt Roos Pijpers, die 115 mensen boven de 65 jaar in heel Nederland ondervroeg over hun ervaringen met negatieve reacties op hun ‘andere’ seksuele geaardheid. Maar liefst veertig procent geeft aan in hun leven te maken gehad hebben met pesten en uitsluiting door buren en medebewoners. Pijpers benadrukt dat het gaat om subjectieve gevoelens. Maar subjectief of niet, de negatieve ervaringen zorgen er volgens Pijpers voor dat als deze ouderen met thuiszorg te maken krijgen of verhuizen naar een zorginstelling, ze vaak hun mond houden over hun seksuele geaardheid. Het beeld bestaat dat de LHBT-emancipatie in het “tolerante” Nederland klaar is. Niets is minder waar. Ouderen met diverse geaardheid hebben nog steeds te maken met pestgedrag, uitsluiting en onwetendheid. Een ander opmerkelijk resultaat van het onderzoek is dat dertig procent van deze LHBT-ouderen die met zorg te maken krijgt, zich door zorgverleners afgewezen voelt. In zorginstellingen blijft deze doelgroep vaak onzichtbaar en wordt ze niet gezien. Er hoeven geen toeters en bellen aan te pas te komen voor meer openheid onder zorgprofessionals, vindt Pijpers. ‘Met een open houding kun je cliënten een veilige omgeving bieden. Als het niet meteen duidelijk is of een cliënt hetero is, kun je heel neutraal vragen of hij een partner heeft gehad. Let ook op signalen, een regenboogvlag aan de muur biedt al een opening voor een gesprek. Pijpers pleit voor meer aandacht voor seksuele diversiteit in opleidingen. Bron: Zorg + Welzijn, 10 juli 2019.
