Op 9 oktober j.l. hebben Simone Goosen, Rasha Raheim, Marah Taha en Alette Broekens vanuit de Johannes Wier Stichting een bijdrage geleverd aan het eerste symposium Zorg voor Nieuwkomers. Het onderwerp van de sessie was: “Campagne voeren voor goede zorg voor mensen met een vlucht- of migratie achtergrond. Als casus hiervoor is ‘Dit is een kind en geen tolk’ gebruikt. De posteractie “Dit is een kind en geen tolk” was en is de grote changemaker van de campagne Tolken terug in de zorg, alstublieft. Deze posteractie kreeg veel media aandacht, leidde tot een belangrijke motie in de Tweede Kamer. Daarnaast creëerde en creëert de actie nog steeds bewustwording en veranderingen in praktijk en beleid.
JWS doet dit op landelijk niveau, maar ook in eigen organisaties kunnen zorgprofessionals stappen zetten om meer gebruik te maken van professionele tolken en niet langer kinderen in te zetten als tolken. We hebben een demonstratie gegeven van een gesprek met een professionele tolk (Rasha) en een ervaringsverhaal (Marah). Hierin hebben we laten zien hoe belangrijk het is om te werken met een professionele tolk, gespecialiseerd in het zorg domein. Zo kwam in dit voorbeeld goed naar voren hoe problematisch het is als een kind moet tolken bij een medisch consult, en dat er ook grenzen zitten aan wat een bevriende naaste kan en wil tolken.
Op de volgende websites vind u meer informatie hierover zoschakeltueentolkin.nl en https://www.johannes-wier.nl/dit-is-een-kind-en-geen-tolk/
Het symposium, was georganiseerd door een gezamenlijk initiatief van Kenniscentrum Global Health (KCGH), NVTG | Dutch Society for Tropical Medicine & Global Health, EKANN | Expertisecentrum Kinderen en Adolescenten Nieuw in Nederland, EZONN | Eerstelijns Zorg voor Nieuwkomers in Nederland, KAMG | Voor artsen Maatschappij + Gezondheid en Expertisegroep Global Child Health. Een grote diversiteit aan zorgprofessionals was hierbij aanwezig. Het was een zeer succesvolle bijeenkomst waarbij een aantal dingen opvielen, zoals:
1 – de diverse groepen van nieuwkomers kun je wellicht onderscheiden vanwege (oorspronkelijk) andere redenen van verblijf in Nederland en andere regelingen (asielzoekers, arbeidsmigranten, ongedocumenteerden) maar hun status en problematiek maakt dat in de praktijk dit onderscheid niet zo makkelijk is terug te vinden;
2 – het belang van samenwerken en elkaar via korte lijnen weten te bereiken, ook regionaal;
3 – het belang van preventie;
4 – de behoefte en noodzaak om lessons-learned te delen met elkaar – ook met opgedane ervaringen vanuit het buitenland en met name ook door de inzet van de ervaringen van mensen uit de diverse doelgroepen van nieuwkomers zelf. Diverse kennis en expertise is gedeeld.
Daarnaast is ook volop een pleidooi gedaan om nieuwkomers niet alleen te zien als patiënten waarvoor extra zorg nodig is maar ook als mede professionals die veel expertise en ervaring in kunnen brengen. Zie ook: https://www.kcgh.nl/nieuws/succesvolle-eerste-editie-van-het-symposium-zorg-voor-nieuwkomers-en-lancering-van-de-handout-zorg-voor-nieuwkomers-in-beeld
